Gündüz annesi (Tagesmutter)
Dün Maya'yı 3 yaşında yazdıracağımız yuvaya bakmaya gittik. Neden böyle acele ediyoruz, daha 1,5 yıl var derseniz; yaşadığımız şehirde ne yazık ki anaokullarına böyle erkenden başvurmanız ve sizin çocuğunuzun yaş ve cinsiyetine eş değer bir boşluk açılana dek sıranızı beklemeniz gerekiyor, ki bu da bazen gerçekten uzun ve meşakatli bir süreç olabiliyor çünkü anaokulları yaş ve cinsiyeti dengede tutmak adına bazen "bu dönem sadece 2 adet 36-42 ay arası, erkek çocuk alıyoruz" diyebiliyorlar. Böyle acaip bir sistem var "eşitlik"in hokunu çıkarmak adına. Bu anaokulu çok tatlı, bayıldım. Evimizin sadece iki ev yan tarafında, kocaman bir bahçesi, yüzme havuzu ve bebek saunası var (!!! evet varmış öyle bişey, bu küçük hanım ve beylerin totoları yumuşacık kalsın diye miymiş bilemedim ama). İnşallah olur ama sahibi de dedi, bu piyangonun bize çıkması çok zor çünkü yaşadığımız bölgede çocuk çok fazla.. Dua ettik inşallah bu olur diye ve diğer anaokullarından da randevu istedik tabii. Daha 1,5 senemiz var, sıkıldıkça hobi olarak çevredeki kreşleri tek tek geziyoruz.
Maya'yı anaokulundan önce kreşe vermeyi düşünmüyorum (nedenlerini şu yazıda çok iyi özetlemiş xlarge aile okuyun ve 3 yaş altı kreşten korkun). Ve ben yarı zamanlı çalışırken o da 3 yaşına dek evde benimle olsun, haftada 2-3 gün de oyun grubuna ve ben işe gidince babannesine gitsin diyorum. Ve fakat Maya'ya yetememeye başladık biz ailecek. Sadece onun gelişen bilişsel ve fiziksel yeteneklerine göre aktivite yaratmak ve maymun iştahına uygun olarak dakika başı değiştirmekten değil, aynı zamanda aşırı sosyal bir çocuk olduğu için ona uygun yaşta çocuklar (ve bana uygun kafada anneler) bulmakta da zorlanıyorum. Özellikle öğre uykusunu da es geçtiği günlerde akşama dek benim aşırı oynanmış beden ve ruhum iflas edecek hale geliyor. Babanne desen zaten haftada 1, taş çatlasa 2 sabah 9-11.30 arası bakabiliyor, e kadının da bir hayatı, kendi özel sosyal programları var, ona güvenerek çocuk yapmadık sonuçta. Bakıcı desen ciddi sıkıntı, ya 5 gün full time adam gibi biri oluyor (ve de benim maaşımın iki katı maaş istiyor) ya da 20 yaşında dil öğrenen ya da okuldan sonra (saati 10 euroya) gelebilen kızlar. Arada onları da çağırıp kocayla başbaşa night-out falan yapıyoruz ama devamlı bırakabileceğim biri yok. Açıkcası tek kişinin bakmasına güvenemiyorum da, yazmıştım nedenlerini burada. Dolayısıyla bakıcı işi yaş iş, saatlik bakıcı abla dışında düzenli bir bakıcı edinmem şu an hem maddi hem manevi açıdan imkansız. Tam zamanlı çalışsam maddi açıdan rahatlarım, en şükela kreşe gider üstüne de bir bakıcı çeker tabii Maya ama o zaman da ben mutlu olamam çünkü onun büyümesini bizzat görmek benim için şu an tam zamanlı kariyerden daha önemli.
İşte bu durumda, 3 yaşında anaokuluna başlayana dek önümde iki seçenek var. İlki şu anda da oyun grubuna gittiğimiz bir yer var, bunlar sadece 4 çocuk alıyorlar, tam Maya'nın yaşından 36 aylığa dek ve 4 çocuk 1 öğretmen. Neredeyse özel bakım gibi, bu içime siniyor aslında ama taaaa şehrin öbür ucunda, 3 saat kreş için 1 saat de yolda geçecek, hiç pratik değil. Hem de kuşluk diye bir porsiyon meyve dışında yemek vermiyorlar, bizim tüy siklet gündüz tek öğün brunch'çı biliyorsunuz..
İkinci seçenek de Tagesmutter yani "gündüz annesi". Burada bazı kadınlar (genellikle yaşlı tonton tipli teyzeler ya da çocuk gelişimi okumuş evden çalışan genç kadınlar ya da kendi çocuğu olan, evde onu büyütürken araya 2-3 çocuk daha sıkıştıran bildiğin uzman anneler) bu "gündüz annesi" denen mesleği icra ediyorlar. Bunlarla sen istediğin saat ve güne anlaşıyorsun, genellikle 7-10 euro arası saati ama bakıcıdan avantajı (ya da tek bakıcı ve birçok çocuk bir arada derseniz dez avantaj, bakış açısına göre, bence avantaj) tek çocuk olmuyor, hem sosyal bir ortam hem de yine özel bakım sayılır. Avantajı tabii ki eve çok yakın bir Tagesmutter bulursan yaşadın, biraz araştırdım birkaç tane kadın var aslında. Hatta birini dün parkta gizli gizli gözetledim, kendi çocuğuyla diğerlerini ayırmıyor gibi geldi uzaktan (yaşları 2-3 arası değişen 3 çocuk da ayrım gözetmeksizin 2 metrelik kaydırağın tepesinden sarkıyordu, ehüyyy).
Siz olsanız ne yapardınız? Ne yapsam? Evimin kadını çocuklarımın anası mı olsam, mesleğini yapan, ev dışında da üreten, aynı zamanda da çocuğuna yarı zamanlı bakmaya devam eden kadın mı olsam?
Maya'yı anaokulundan önce kreşe vermeyi düşünmüyorum (nedenlerini şu yazıda çok iyi özetlemiş xlarge aile okuyun ve 3 yaş altı kreşten korkun). Ve ben yarı zamanlı çalışırken o da 3 yaşına dek evde benimle olsun, haftada 2-3 gün de oyun grubuna ve ben işe gidince babannesine gitsin diyorum. Ve fakat Maya'ya yetememeye başladık biz ailecek. Sadece onun gelişen bilişsel ve fiziksel yeteneklerine göre aktivite yaratmak ve maymun iştahına uygun olarak dakika başı değiştirmekten değil, aynı zamanda aşırı sosyal bir çocuk olduğu için ona uygun yaşta çocuklar (ve bana uygun kafada anneler) bulmakta da zorlanıyorum. Özellikle öğre uykusunu da es geçtiği günlerde akşama dek benim aşırı oynanmış beden ve ruhum iflas edecek hale geliyor. Babanne desen zaten haftada 1, taş çatlasa 2 sabah 9-11.30 arası bakabiliyor, e kadının da bir hayatı, kendi özel sosyal programları var, ona güvenerek çocuk yapmadık sonuçta. Bakıcı desen ciddi sıkıntı, ya 5 gün full time adam gibi biri oluyor (ve de benim maaşımın iki katı maaş istiyor) ya da 20 yaşında dil öğrenen ya da okuldan sonra (saati 10 euroya) gelebilen kızlar. Arada onları da çağırıp kocayla başbaşa night-out falan yapıyoruz ama devamlı bırakabileceğim biri yok. Açıkcası tek kişinin bakmasına güvenemiyorum da, yazmıştım nedenlerini burada. Dolayısıyla bakıcı işi yaş iş, saatlik bakıcı abla dışında düzenli bir bakıcı edinmem şu an hem maddi hem manevi açıdan imkansız. Tam zamanlı çalışsam maddi açıdan rahatlarım, en şükela kreşe gider üstüne de bir bakıcı çeker tabii Maya ama o zaman da ben mutlu olamam çünkü onun büyümesini bizzat görmek benim için şu an tam zamanlı kariyerden daha önemli.
İşte bu durumda, 3 yaşında anaokuluna başlayana dek önümde iki seçenek var. İlki şu anda da oyun grubuna gittiğimiz bir yer var, bunlar sadece 4 çocuk alıyorlar, tam Maya'nın yaşından 36 aylığa dek ve 4 çocuk 1 öğretmen. Neredeyse özel bakım gibi, bu içime siniyor aslında ama taaaa şehrin öbür ucunda, 3 saat kreş için 1 saat de yolda geçecek, hiç pratik değil. Hem de kuşluk diye bir porsiyon meyve dışında yemek vermiyorlar, bizim tüy siklet gündüz tek öğün brunch'çı biliyorsunuz..
İkinci seçenek de Tagesmutter yani "gündüz annesi". Burada bazı kadınlar (genellikle yaşlı tonton tipli teyzeler ya da çocuk gelişimi okumuş evden çalışan genç kadınlar ya da kendi çocuğu olan, evde onu büyütürken araya 2-3 çocuk daha sıkıştıran bildiğin uzman anneler) bu "gündüz annesi" denen mesleği icra ediyorlar. Bunlarla sen istediğin saat ve güne anlaşıyorsun, genellikle 7-10 euro arası saati ama bakıcıdan avantajı (ya da tek bakıcı ve birçok çocuk bir arada derseniz dez avantaj, bakış açısına göre, bence avantaj) tek çocuk olmuyor, hem sosyal bir ortam hem de yine özel bakım sayılır. Avantajı tabii ki eve çok yakın bir Tagesmutter bulursan yaşadın, biraz araştırdım birkaç tane kadın var aslında. Hatta birini dün parkta gizli gizli gözetledim, kendi çocuğuyla diğerlerini ayırmıyor gibi geldi uzaktan (yaşları 2-3 arası değişen 3 çocuk da ayrım gözetmeksizin 2 metrelik kaydırağın tepesinden sarkıyordu, ehüyyy).
Siz olsanız ne yapardınız? Ne yapsam? Evimin kadını çocuklarımın anası mı olsam, mesleğini yapan, ev dışında da üreten, aynı zamanda da çocuğuna yarı zamanlı bakmaya devam eden kadın mı olsam?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder