Sıradaki dert.. Geç sırana..

Maya faranjitten kalktı, ayağının tozuyla hemen ürtiker (halk dilindeki adıyla kurdeşen) oldu. Fakat nasıl bir şeyse bu kurdeşen; gündüz hiç bir şeyi olmayan çocuk 5 gündür her gece 2 ila 3.30 arası hatır hatır kaşınıyor, hertarafını kabartıyor, yara ediyor, kanatıyor, kaşıma yavrum diyince bağırıyor çağırıyor, 1,5 saatlik türlü çılgınlıklardan sonra 3.30da şak diye uyuyor, sabaha hiç bir şeyi kalmıyor!

Ruh gibiyiz. O kadar yoruldum ve huysuzluklarından tükendim ki, annemi çağırdım! Vallahi yaptım! Anne dedim dayanamıyorum gel, sağolsun haftaya geliyor.. Bir kap sıcak yemeğe, birkaç saat uykuya, kulağımın dibinde bangır bangır ağlamayan bir çocuğa öyle ihtiyacım var ki.. Annemle 3 balayı gününün sonunda geçinemeyeceğimizi bile bile, çağırdım.. O kadar bitmiş vaziyetteyim. Blog yazılarıma yorum yapan sizlere bile abuk subuk çıkışmalarda bulunuyormuşum, farkında değilim..

Hal böyle olunca; hayat bana 2dk soluklanma hakkı vermiyorsa, o zamanı ben kendi kendime yaratmak zorundayım, yoksa keçileri kaçıracağım.

Alt kat komşunun 6 aylık bebeğini kıskanıyorum. Çocuk doğduğundan beri gık demedi, ağlamayı bilmiyor! Gece boyu horul horul uyuyor, kimi görse gülücük gülücük. Nedir sırrı dedim, "hiç bir fikrim yok, tamamen karakter" dedi.. Doğru çünkü aynı evdeki oğlan (4,5yaş) terör estiriyor! Şans işte, kimine böylesi denk düşüyor.. Kimine de Maya ve Kayagiller. İyi huyları da yok değil ama neden bu kadar zor?!

Kurdeşen psikolojik de olabiliyormuş. 6 haftadan uzun bile sürebiliyor, kronik bir hal alabiliyormuş. Gece ortaya çıkması Maya'nınkinin faranjitle tetiklenen psikolojik bir sorun olduğunu düşündürüyor bana ama doktoru ilaç dahi vermeyecek kadar rahat.. Doğduğundan bu yana süren genel huysuzluk, devamlı güven sağlama ihtiyacı, aşırı hassas yapısı, detaycılığı, obsesifliği, yeme problemi, kaka tutma problemi, sık sık hastalanması, uyum sorunları derken bir de kronik ürtiker olursa.. Dertlerin hiçbiri çözülmüyor bizde, sadece biraz önemsizleşiyor, biraz ben daha iyi yönetmeye başlıyorum ama geçmiyor. Sadece yeniler ekleniyor listeye.. Sıradaki dert.. Geldin mi, aferin, geç sıranın sonunaaa..

Bana 2-3 hafta müsade.. Bu sıra çok olumsuzum, sizlere çatıyorum, dostlarıma çatıyorum, mutlu olacak şükredecek nedenleri bulmak yerine hayata sinirleniyorum. Böyle olmamalı.. Az biraz müsade.. Sağlıcakla kalın (kalalım)..